Cedo Nulli – Blog

Na een heerlijke tijd aan de Europese kust, waren we wel toe aan een nieuwe uitdaging. Vrijdag 7 september gooiden we daarom in alle vroegte los voor de oversteek naar Rabat, in Marokko. We waren in goed gezelschap van de Ostrea en Oojah. De tocht van 150 mijl duurde ongeveer 30 uur. We hebben het grootste deel kunnen zeilen, al had het voor ons best een paar knopen harder mogen waaien.

Onderweg hebben we een lijntje uitgegooid en hadden we al snel beet; eerst een onduidelijk monster, daarna een bonito en zaterdagochtend een blauwe marlijn. Deze laatste was het niet eens met de haak door zijn lip en ging er vandoor met tuig en al (sorry Berend, weg is je kado!).

We waren best bevreesd voor de aankomst in Marokko, na alle verhalen over urenlange incheckprocedures, noodzakelijke omkoperij en in de boot plassende drugshonden. Gelukkig bleek deze angst in ieder geval in Rabat ongegrond en werden we zeer vriendelijk en redelijk efficiënt ingeklaard. In een uurtje ofzo trokken de verschillende officials voorbij en de drugshond bleef op de kade; blijkbaar te warm en teveel klimmen.

De aankomst op dit voor ons nieuwe continent werd uitgebreid gevierd met champagne en pizza’s aan boord van Oojah. De volgende dag zijn Sabien en Nicole naar de hammam gegaan voor een grote beurt :). Daarna hebben we met z’n allen geluncht en zijn we de Medina ingegaan.

Peter en Christene van vertrokken met de trein richting Marakesh en het Atlasgebergte. Wij zijn gezellig met de crew van Ostrea op bezoek geweest bij het Mausoleum van koning Mohammed V en de toren van Hassan. Daarna zijn we naar Chellah gegaan, een oude Romeinse stad (ruïne?) met een prachtige botanische tuin.

Woensdag vertrok Ostrea richting El Jadida en wij besloten nog een dagje te blijven om in Salé rond te kijken en daarna naar Mohammedia te varen. Hier kwamen wij afgelopen donderdag aan. Onderweg wederom een poging gewaagd om een visje te vangen en warempel: een bonito aan de haak en op ons bord geeindigd. De ontvangst in Mohammedia was allerhartelijkst en de formaliteiten werden weer snel en zonder gedoe afgehandeld.

Gisteren hebben we de trein naar Casablanca genomen en daar de Hassan II moskee bezocht. Deze moskee is de derde grootste van de wereld: er kunnen 25.000 mensen tegelijk in. Het heeft een heel mooi houtbewerkt schuifdak, waar de Amsterdam Arena stinkend jaloers op zou zijn! Op weg naar de lunch besloot de taxichauffeur dat hij een beter restaurant wist en bracht ons naar een sjieke zaak met ocean view; hij had volkomen gelijk: we hebben heerlijk traditioneel couscous gegeten en genoten van de Marokkaanse wijn!

Tot nu toe is Marokko echt een geweldige ervaring; de mensen zijn gastvrij en heel vriendelijk. We hopen dat dit ook op de rest van de trip zo blijft. Zondag 16 september gooien we los voor een tocht richting Essouaira, zo’n 360 km zuidelijker. Onze laatste stop in Marokko zal daarna Agadir zijn. We willen vanuit Agadir nog een paar dagen de woestijn in, voordat we oversteken naar de Canarische eilanden.

Dat was het wel weer zo’n beetje. Foto’s zijn hier te vinden!

Liefs van ons.

Hallo allemaal!

Het is weer gelukt, de foto’s van de afgelopen maand vind je hier.

De wind belooft af te nemen in de loop van de nacht, dus we zijn van plan om morgen (vrijdag) richting Rabat te zeilen. We verwachten daar in de loop van het weekend aan te komen.

Tja, en toen sloeg het noodlot toe.

Direct na het vertrek van Frans, Ton en Nick hebben wij losgegooid en de drukte van de stad verruild voor de rustige ankerbaai van Cascais. We waren van plan om een paar dagen op ons gemak te ankeren en een beetje rond te kijken in de omgeving van Sesimbra en Setubal.

Met de rust was het echter snel gedaan, toen duidelijk werd dat Nicoles vader Wim al een paar weken ernstig ziek was. Wrang genoeg was moeder Willy net weer een beetje aan het opknappen en waren ze van plan om richting de Canarische Eilanden te komen om ons te bezoeken. Voorlopig is dat helaas niet aan de orde, want er moet nog een heel medisch traject worden afgelegd. Onze wereld staat weer even op z’n kop. Hoe krijgen we het toch voor elkaar met onze families?

De beslissing dat Nicole terug naar NL zou vliegen was uiteraard snel genomen. Om Joris toch nog een beetje nieuw uitzicht te geven en om de tocht niet al te veel te laten stagneren, besloten we naar Faro te varen en dat Nicole dan van daaruit zou vertrekken. In drie etappes werd via Sesimbra, Sines en Lagos onze bestemming snel bereikt. Onderweg kwamen hele scholen dolfijnen ons een beetje troost brengen en we hadden ondanks alles toch ook een paar prachtige tochten!

Maandagavond lieten we het anker vallen voor het eilandje Culatra. We werden hier welkom geheten door Sabien, Pieter en kids van Ostrea, die ons uitnodigden voor een strandbarbeque samen met de crew van het Amerikaanse jacht Tenho.

Nicole vloog de volgende dag naar Nederland en daarna is Joris solo doorgevaren naar de baai van Cadiz, in gezelschap van Ostrea.

Op dit moment zijn we in Sevilla. Het was erg moeilijk om weer te vertrekken uit Nederland, zeker nu Wim in het ziekenhuis is opgenomen. We kijken vandaag rond in Sevilla en daarna reizen we door naar de boot in Cadiz.

Het plan is om de reis zo gewoon mogelijk te vervolgen, waarbij we natuurlijk regelmatig terug zullen vliegen voor familiebezoek. Dat betekent dat we in de loop van volgende week Spanje verruilen voor Marokko. Spannend, weer een nieuw land te verkennen en de zinnen een beetje verzetten.

We houden jullie op de hoogte! De foto’s volgen snel.

Portugal deel 2:  Na het vertrek van de familie Linssen kwamen Joris z’n ouders en neef Nick met ons Lissabon verkennen. Frans en Ton sliepen in een hotel vlak bij de haven en Nick vond het gezellig om bij ons aan boord te logeren (en wij ook natuurlijk).

De jachthaven Doca de Alcantara vonden we niet zo gezellig, dus we zijn direct verkast naar de dichterbij het hotel gelegen Doca de Armaro. Volgens de pilot is het niet uit te houden daar, vanwege het lawaai van de brug waar de haven onder ligt. De havenmeester begreep ook al niet waarom we bij hem wilden liggen en de gasman belde zelfs nog een keer terug dat we daar ècht verkeerd lagen. Maar wij slapen behoorlijk vast en vonden het er gezellig!

We zijn de week begonnen met een flinke wandeling door de oude stad; daarna hebben we twee dagen de bus genomen om de verder gelegen wijken te bekijken. We zijn naar het Oceanarium in Parque dos Nacões geweest en hebben de wijk Belem uitgebreid geïnspecteerd.

Later in de week hebben we een auto gehuurd, om ook het achterland te verkennen. We zijn nog een keer naar Sintra geweest en naar het koninklijk paleis met klooster in Maffra. We hebben de week afgesloten in een ander Fado-restaurant, cafe Luz.

Veel te snel namen we alweer afscheid van Frans, Ton en Nick, het was heel erg gezellig! Bedankt en tot snel

Zoals jullie van ons gewend zijn, hebben we wederom ons blog verwaarloosd. Portugal ligt inmiddels alweer achter ons en er is veel gebeurd. Bij deze volgt een korte update in drie delen; wil je meer weten, bel of mail gerust… OK, daar gaat deel 1: Baiona-Lissabon .

Na ruim 6 weken Spanje staken we op 2 augustus vanuit Baiona de Portugese grens over naar Viana do Castelo.

We hadden een afspraak met Emilie en Jan in Porto; Jan monsterde daar aan als vaste matroos voor het traject naar Lissabon en Emilie zou haar aandacht gedurende de week verdelen tussen de zeebonken en de rest van het gezin Linssen, dat met een gehuurd busje het traject langs de kust zou afleggen.

Aangekomen in Porto vonden we vrij gemakkelijk de roestige steiger, waaraan Syb vorig jaar met Sailody heeft gelegen. Wij volgden zijn voorbeeld en legden daar ook clandestien aan. Het was een van de mooiste plaatsen waar we ooit hebben gelegen met de boot! Geen mens heeft ons lastig-gevallen of weggestuurd en we lagen 3 dagen lang als enige boot op de eerste rang midden in de stad.

En uiteraard heeft een tocht en proeverij langs de port huizen niet ontbroken.

Op 7 augustus gooiden we los voor het traject Aveiro, Figuero da Foz, Nazaré, Peniche en Cascais. Vanuit deze havens hebben we mooie uitstapjes gemaakt naar de universiteitsstad Coimbra en de prachtige botanische tuin met het landhuis van de familie Cook in Monseratte/Sintra. Ook het eeuwenoude klooster van Alcobaca was heel leuk om te bezoeken. Iedere avond hebben de land- en zeerotten samen gegeten in een plaatselijk restaurant.

Deze tocht hebben we op 13 augustus in stijl afgesloten in het Fado-restaurant A Severa in het oude centrum van Lissabon. Het was erg gezellig en we hebben genoten van het gezelschap. Emilie, Jan en kids, bedankt voor alles!

Het foto-album plaatsen we snel, zodra we fatsoenlijke wifi hebben!