Na een heerlijke tijd aan de Europese kust, waren we wel toe aan een nieuwe uitdaging. Vrijdag 7 september gooiden we daarom in alle vroegte los voor de oversteek naar Rabat, in Marokko. We waren in goed gezelschap van de Ostrea en Oojah. De tocht van 150 mijl duurde ongeveer 30 uur. We hebben het grootste deel kunnen zeilen, al had het voor ons best een paar knopen harder mogen waaien.
Onderweg hebben we een lijntje uitgegooid en hadden we al snel beet; eerst een onduidelijk monster, daarna een bonito en zaterdagochtend een blauwe marlijn. Deze laatste was het niet eens met de haak door zijn lip en ging er vandoor met tuig en al (sorry Berend, weg is je kado!).
We waren best bevreesd voor de aankomst in Marokko, na alle verhalen over urenlange incheckprocedures, noodzakelijke omkoperij en in de boot plassende drugshonden. Gelukkig bleek deze angst in ieder geval in Rabat ongegrond en werden we zeer vriendelijk en redelijk efficiënt ingeklaard. In een uurtje ofzo trokken de verschillende officials voorbij en de drugshond bleef op de kade; blijkbaar te warm en teveel klimmen.
De aankomst op dit voor ons nieuwe continent werd uitgebreid gevierd met champagne en pizza’s aan boord van Oojah. De volgende dag zijn Sabien en Nicole naar de hammam gegaan voor een grote beurt :). Daarna hebben we met z’n allen geluncht en zijn we de Medina ingegaan.
Peter en Christene van vertrokken met de trein richting Marakesh en het Atlasgebergte. Wij zijn gezellig met de crew van Ostrea op bezoek geweest bij het Mausoleum van koning Mohammed V en de toren van Hassan. Daarna zijn we naar Chellah gegaan, een oude Romeinse stad (ruïne?) met een prachtige botanische tuin.
Woensdag vertrok Ostrea richting El Jadida en wij besloten nog een dagje te blijven om in Salé rond te kijken en daarna naar Mohammedia te varen. Hier kwamen wij afgelopen donderdag aan. Onderweg wederom een poging gewaagd om een visje te vangen en warempel: een bonito aan de haak en op ons bord geeindigd. De ontvangst in Mohammedia was allerhartelijkst en de formaliteiten werden weer snel en zonder gedoe afgehandeld.
Gisteren hebben we de trein naar Casablanca genomen en daar de Hassan II moskee bezocht. Deze moskee is de derde grootste van de wereld: er kunnen 25.000 mensen tegelijk in. Het heeft een heel mooi houtbewerkt schuifdak, waar de Amsterdam Arena stinkend jaloers op zou zijn! Op weg naar de lunch besloot de taxichauffeur dat hij een beter restaurant wist en bracht ons naar een sjieke zaak met ocean view; hij had volkomen gelijk: we hebben heerlijk traditioneel couscous gegeten en genoten van de Marokkaanse wijn!
Tot nu toe is Marokko echt een geweldige ervaring; de mensen zijn gastvrij en heel vriendelijk. We hopen dat dit ook op de rest van de trip zo blijft. Zondag 16 september gooien we los voor een tocht richting Essouaira, zo’n 360 km zuidelijker. Onze laatste stop in Marokko zal daarna Agadir zijn. We willen vanuit Agadir nog een paar dagen de woestijn in, voordat we oversteken naar de Canarische eilanden.
Dat was het wel weer zo’n beetje. Foto’s zijn hier te vinden!
Liefs van ons.